Een bloemlezing van 15 edities Station tot Station Loop

Verhaal 7 Hoe het begon voor Han

Morgen is de dag, en daar sluit dit mooie verhaal van Han Brandwacht uit Dalfsen goed bij aan. Hij loopt morgen voor de 15e (!) keer mee.

Destijds kregen we op het werk een nieuwe collega. Een jonge sportieve kerel die aan kickboxen deed. Het klikte aardig tussen ons en hij wilde zijn duurconditie wat meer aandacht geven. Kickboxen is een hele explosieve sport, maar echte conditie krijg je er niet van. Zodoende gingen we 2 keer in de week, tijdens de lunchpauze een rondje van zo’n 5 km hardlopen. We waren een paar maand lekker bezig en het leek ons wel leuk om naar een doel te trainen. Zoekende op internet lazen we dat in mei 2008 voor het eerst de Station tot Station Loop zou plaatsvinden. 10 mijl van Ommen naar Dalfsen. Dat leek ons wel wat. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste keer was een feit.

Lopen naar huis
De eerste keer aanmelden. ‘s nachts op 1 februari om 12 uur de wekker zetten, inloggen, en na heeeeel lang wachten had je geluk dat het in één keer lukte. Je kreeg netjes de spulletjes in een enveloppe thuis. Speciale treinen werden ingezet, één keer zelfs de Olympische Spelen trein, altijd goed verzorgd. Doordat ik zelf in het mooie Dalfsen woon kom ik altijd op de fiets naar het Oude Station. Daarna via een enkele reis richting Ommen en loop ik voor mijn gevoel via één van de mooiste 10 mijl lekker naar huis terug, dat voelt als thuiskomen.

Onderweg
Net wat ik zei: een erg mooie route, via Ommen door de Vilsterse molen, langs de doedelzakspeler, over de onverharde dijk, richting Rechteren en dan zie je de Blauwe Bogen weer in de verte. Zodra onze enthousiasme en zeer kundige speaker Henk mij spot dan kan hij het niet laten om toch altijd aan mijn handbalverleden te herinneren en dit op erg leuke wijze met het publiek te delen. Mede door deze mooie ingrediënten maakt het dat ik dit jaar voor de 15de keer mee loop.

Lopen en meer…
Iedere hardloper weet: lopen doe je alleen, je traint voor een doel. De één voor een wedstrijd, de ander voor een betere conditie. Maar trainen doen we allemaal. Het mooie vind ik, je kunt het vrijwel overal doen. Je trekt je loopspullen aan en gaan met die banaan. De eerste jaren trainde ik alleen voornamelijk thuis. Sinds de clinic in het leven werd geroepen doe ik daar aan mee. Je wordt bij ACO op een kundige en vooral prettige manier klaargestoomd voor de 10 mijl. Er wordt gelet op houding, techniek, voeding en uithoudingsvermogen. Goede loopscholing afgewisseld met soms best pittige interval training. Vooral het sociale aspect vind ik hier belangrijk. Je loopt alleen, maar traint samen en dat versterkt zowel lichaam als geest. Vandaar: lopen en meer…

Tot slot
Iedereen weer heel veel succes met zowel de voorbereiding als de wedstrijd. Deze mooie 10 mijl kunnen we alleen lopen door een geweldig team van vrijwilligers, dat elk jaar weer voor ons klaar staat. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om al deze mensen ontzettend te bedanken voor de afgelopen jaren en hoop dat we samen nog vaak van onze mooie omgeving moge genieten.

Verhaal 6 Gefeliciteerd namens ACO van Elderen

Station tot Stationloop
10 mijl van Ommen naar Dalfsen,
alweer 15 jaar en ze zijn nog lang niet klaar.
Het parcours loopt door de prachtige natuur,
die is nog lang niet zuur.
De werkgroep; dit team is hartstikke top,
hard werken dus, het resultaat is geen flop.
Naar de start in Ommen,
vanaf Dalfsen met de trein,
duurzaam ook, voor de atleten simpel en fijn.
Ook doen ze aan Goede Doelen in hun beleid,
met een opbrengstdeel van de wedstrijd.
Onder leiding van Bernhard Kootstra zijn ze heel sterk,
ze leveren dan ook elk jaar weer keigoed werk.

De Speaker
één van de mede-oprichters is een microfonist,
van iedere deelnemer wordt er gevist.
Een top-speaker, hij praat wel erg veel,
de woordenvloed komt dan aardig uit zijn keel.
Van elke atleet maakt hij een kampioen,
bij de dames, doet hij het af met een zoen.
Hij heet Borgmeijer, bijgenaamd Henk,
voor de Stationloop is hij een geschenk.

ACOVanElderen
Bij deze atletiekclub kun je via de clinic efficiënt leren hardlopen,
sommigen moeten dat toch bekopen.
Die 10 mijl is toch wel heel lang,
en dat maakt ze een beetje bang.
Bijna allemaal bevalt de clinic toch wel goed,
door de gezellige 10 trainingen krijgt men weer moed.
Van duur tot snel op de atletiekbaan,
met veel plezier onder het motto; ERVOOR GAAN!

## gefeliciteerd met het 15-jarig LUSTRUM !!! ## ACOVanElderen.

Verhaal 5 Winnaar editie 2023, Luca Poppe
Als ik terugkijk op mijn deelname aan de Stationsloop vorig jaar mei, komen er eigenlijk alleen maar positieve herinneringen bovendrijven. Ik stond aan de start met een niet een hele beste ''lange afstands'' trainingsblok achter de rug, maar meer een trainingsblok om een snelle 800m/1500m te kunnen lopen. Nadat het startnummer van mijn vader vrijkwam, besloot ik toch te starten. Eenmaal in de trein richting Ommen begonnen de spanningen toch langzaam te komen. Ik had besloten om gewoon lekker te willen lopen, maar wel alles te gaan geven. Dat wedstrijd-winnende element krijg je er toch lastig uit blijkbaar... Tijdens de warming-up voelde ik al dat mijn benen redelijk sterk aanvoelden en dat ik wel zou zien waar het schip ging stranden.

Eenmaal in het startvak hoorde ik Henk Borgmeijer de boel aan mekaar praten en was ik er meer dan klaar voor! Nadat ik de eerste 5km doorkwam in 15:43 en zag dat ik een klein gaatje had op de nummer twee, schoot voor het eerst door mijn hoofd dat ik deze toch wel lokale klassieker wel eens kon winnen... Moest ik nog wel even 11 kilometer door lopen, en dat viel aardig zwaar. Helemaal de kilometers 11, 12 en 13 waren overduidelijk langzamer dan de rest. Toen ik ook die achter de rug had en vernam dat mijn voorsprong gegroeid was, dacht ik toch dat het niet meer mis kon gaan. De laatste paar kilometers fietsten mijn ouders, zus en wat vrienden mee. Iets wat toch onbewust een 'duwtje' in de rug geeft.

Eenmaal met de skyline van Dalfsen in het zicht, publiek langs de dijk en een pratende Henk in de verte, kon ik nog iets aanzetten en de winst in 52:09 binnenhalen!! Super blij mee om deze unieke wedstrijd, die praktisch om de hoek ligt, te mogen winnen! Na mijn cooldown en de prijsuitreiking binnen in het Oude Station nog een biertje gedronken en zo de dag afgesloten. Al met al kijk ik hier erg leuk op terug, en sta ik misschien de volgende editie wel weer aan de start:)

Verhaal 4 Buitenlandse deelname

So in August 2017 my husband Neville Turner and our friend Mark Channer chatted to a man from the Netherlands at Race the Train, Tywyn in Wales. The men stayed in touch and swapped running shirts. Two years later we visited the lovely home of their new friend Nico and his wife Marja and were made incredibly welcome. We were looked after from beginning to end, had great food and company in the beautiful city of Zwolle. Neville and Mark completed the Station to Station race, a 10 mile loop from Ommen to Dalfsen. They loved the scenery, particularly running through the windmill. Other runners were friendly and welcoming inspite of the language differences.

I helped my lovely host Nico to do the registration, friendly participants smiling and showing patience at my clear lack of experience. After the race ended and the work was finished we went into the station for food and drinks, making more friends, this time from Belgium. Thank you so much for a fantastic few days away. We will meet again.

Verhaal 3
Ervaringen Thijs Feuth (lopen is een bedevaart)
Het donderdagskind dat reist gezwind. Ik vermoed wel eens dat ik een reiziger ben geworden omdat die zin in een prentenboek stond. En net als voor de legendarische Jan Knippenberg is lopen voor mij vooral een manier van reizen. Maar op de avond dat ik dit schrijf, maak ik een andere reis. Van Finland, waar ik al jaren woon, naar Dalfsen en Ommen. Een reis, bovendien, terug in de tijd.

In oude e-mails zoek ik naar details rondom de avond in mei 2008 dat ik de eerste editie van de Station-tot-stationloop liep. Tot mijn verrassing (nu) had ik er die ochtend niet veel zin in gehad. Maar dat had niet zoveel met de loop te maken. Het was een kleine maand na de marathon en ik was bovendien net begonnen aan mijn eerste baan als arts, op de intensive care van Enschede. Omdat ik geen rijbewijs had moest ik die avond met de trein op en neer. Het concept, van station tot station, kwam dus goed uit. Maar laat ik er geen doekjes om winden: ik liep vooral omdat Henk me had gevraagd. De man met de microfoon.

Terwijl ik me in het verleden dompel, doemen herinneringen voor mijn geestesoog op. Het inlopen, het klaarmaken voor de start. En dan: het aftasten van het tempo in de eerste kilometers. Loop ik hard genoeg? Loop ik comfortabel? De molen is een kwestie van seconden. Van de tegenzin is dan in elk geval niets meer over. Ik herinner me een moment van verwarring, maar ik weet niet meer waarop die verwarring betrekking had. Een onverwachte bocht? Een kilometerbordje dat net te vroeg of te laat kwam? Ik herinner me een onverhard pad langs een boerderij. Of bedriegt mijn geheugen me? Ik meen dat ik tot halverwege mijn geduld bewaarde en het vervolg liep met alle kracht die ik in me had. En van mijn archiefonderzoekje leer ik dat ik toen voor het eerst op nieuwe schoenen liep die ik in een mail aan mijn geliefde mijn flitsende blitse glitterschoenen noemde.

Ik herinner me een biertje in het stationscafé, na afloop. Maar de laatste meters en het winnen zelf zitten ergens verborgen in de krochten van mijn brein. Hoe goed ik nu ook mijn best doe, ik kan er niet bij. Toch is het niet zo dat ik het winnen voor lief nam. Dat deed ik nooit. Ik geloof dat ik altijd een dankbare loper ben geweest. Het winnen was de bevestiging van een sterk en gezond lichaam. Natuurlijk had ik er flink voor getraind, maar dat lichaam waar ik het mee moest doen, had ik bij mijn geboorte cadeau gekregen. Misschien bood het lopen zo tegenwicht tegen het leed van de intensive care. Lopen is niet zomaar een reis, lopen is een bedevaart.

auteur Thijs Feuth tijdens de Loop

Verhaal 2
Ervaringen Henk Kamphuis (13 edities meegelopen)
2008 was de eerste (en ook mijn eerste) Stationloop. Ik was geen loper. Maar toen bekend werd dat er een loop van 10 mijl werd georganiseerd tussen de stations Ommen en Dalfsen sprak mij dat heel erg aan. De reden hiervan was dat ik jaren gewerkt (?) heb bij de NS, station Ommen en af en toe ook in Dalfsen. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik mij voor deze loop heb opgegeven, integendeel.

De loop ging door een schitterend gebied, en in Vilsteren werd je door de molen heen geleid. Echt heel bijzonder. Onderweg tijdens de loop kom je van alle activiteiten tegen, waaronder een DJ, Shanty-koor, doedelzakspeler etc. Een waar evenement! En dan het publiek dat aan de kant staat. Super enthousiast. Als het dan even niet ging onderweg werd je door het publiek er gewoon doorheen gesleurd. En ook bij de finish was een dol enthousiast publiek. Ook zat het weer meestal mee, misschien wel eens te warm, maar wie maalt daarom? En dan natuurlijk een opperstalspreker als Henk Borgmeijer. En dan heb ik het nog niet eens over de organisatie gehad. Geweldig hoe deze mensen deze loop elke keer weer organiseren. Alles tot in de puntjes geregeld. Ik heb ze op één na allemaal gelopen.

En die ene keer, afgelopen jaar, dat ik niet mee deed, maar waar ik natuurlijk als publiek wel bij aanwezig wilde zijn, prikkelde het heel erg. Helaas is het, hoezeer het mij ook spijt, voor mij einde verhaal. 2022 is mijn laatste geweest, Er zijn factoren die mij aangaven om hier niet meer aan deel te nemen. Vooral gezien mijn leeftijd (76). Als je een beetje van lopen houdt, raad ik je aan om je hier eens een keer voor op te geven. En als je dan een keer mee hebt gedaan wil je een volgende keer echt niet missen. Als laatste maar zeker niet als minste feliciteer ik de organisatie met hun 3e lustrum.

In het midden met nummer 1795 auteur Henk Kamphuis

Verhaal 1
Het ontstaan van de Station tot Station Loop.

In 1998 ging ik vanuit mijn woonplaats Zwolle per trein naar Eindhoven om daar de halve marathon te lopen. Bij binnenkomst in de coupé zag ik een goede bekende uit de hardloop wereld Speaker Henk Borgmeijer. Zij die hem kennen weten dat hij alles weet van het hardlopen en door het leven gaat als een soort “Henkiepedia”. Hij weet alles over tijden, records, wedstrijden e.d. als je wat wilt weten over een bepaalde loper moet je Henk raadplegen.

Natuurlijk had hij gehoord dat de Zwolse Railrunners, een fanatiek clubje hardlopende NS-medewerkers naar Wales waren geweest om in Tywyn een wedstrijd te lopen tegen een stoomtrein. En daar wilde Henk alles over weten. Zo bespraakt als hij is ontvouwde Henk grootse plannen en één ervan was “Wat zou het mooi zijn als wij een wedstrijd zouden kunnen organiseren tussen twee treinstations”.

Jij heb hebt met je hardlopende Railrunners connecties met de Nederlandse Spoorwegen en vast een ingang om wat te regelen, de hele weg tot Eindhoven aan toe zeurde Henk me de kop gek. Lang verhaal kort, het zaadje was geplant maar kwam pas jaren later in groei en bloei.

Henk kreeg in 2006 contact met wijlen Flip Nijhof en Jan Groot, beide NS & hardlopers en Guus van de Wetering, iemand van NS Public Relations die allemaal leuke stunts bedacht. Het idee van een wedstrijd tussen twee treinstationswerd besproken, goed en leuk idee vonden de heren maar wie gaat het uitvoeren. Guus van de Wetering had nauw contact met de Railrunners en vroeg hen mee te denken. Plannen werden gesmeed, de Atletiekclub Ommen met Bernhard Kootstra en Bennie Haverkort werden erbij betrokken. In februari 2007 werden de koppen bij elkaar gestoken en medio 2007 was het concept klaar, een hardloopwedstrijd over 10 mijl, op een doordeweekse dag, van Ommen naar Dalfsen.

01 februari 2008 – 00.00 uur inschrijving maximaal aantal deelnemers 500 in 6 weken bereikt. Station tot Station Loop woensdag 28 mei 2008, start 19.30 uur station Ommen.

Winnaar Heren: Thijs Feuth 54m14s – Winnaar Dames: Jacqueline Rustidge 1u01m18s Speaker: Henk Borgmeijer.

Vanaf het eerste uur zijn Bernhard Kootstra, Rik Minkjan, Nico Kropman en ondergetekende Jan Dekker bij de organisatie betrokken en groeide het uit van 750, 1000, 1250 naar 1500 deelnemers, samen met een aantal nieuwe bestuursleden en een grote groep vrijwilligers zetten zij een mooi regionaal evenement neer.

De inschrijving is nog steeds op 01 februari, maar het tijdstip is aangepast naar 18.00 uur. Dit jaar (2024) waren de eerste 700 deelnemers binnen 10 minuten ingeschreven en was het maximale aantal deelnemers 1500 in 3 uur en 16 minuten bereikt.

Het parkoers kent vele gezichten, allereerst de prachtige omgeving, doorgang door de molen, over het landgoed van Huize Hessum. Onderweg veel muziek, DJ’s, Shantykoor De Stuwzangers, in het veld een verdwaalde Doedelzak blazer, Rambakkki die de lopers door de laatste kilometer trommelt. En dan het geweldige ontvangst door speaker Henk Borgmeijer die iedereen de winnaar van de wedstrijd laat zijn. Na de finish genoeg drinken, eten en altijd een leuke attentie voor de loper.

Ook dit jaar, de 15de editie laten we niet ongemerkt voorbij gaan, voor iedere deelnemer is er een mooi singlet en krijg je na de finish een prachtige medaille omgehangen.

Met een parkoersrecord van 58m55s Patty den Ouden en 50m15s Danny Koppelman behoort de Station tot Station Loop tot de 10 snelste van Nederland. Zo zijn in de jaren “hersenspinsels” van de één en hard werken door anderen uitgegroeid tot een prachtig evenement waar de meeste lopers graag komen.

Met vriendelijk en sportieve groet, Jan Dekker. Secretaris en Parkoers & Facilitair verantwoordelijk voor de Station tot Station Loop.